Przyjęło się bowiem w branży filmowej, że jeżeli format scenariusza nie będzie zachowany  nikt go nie przeczyta, odrzuci od razu widząc, że ktoś nie wie jak formatować. A to jest podstawa, ale nic się nie martw, to bardziej proste niż się wydaje. Jest  wiele gotowych narzędzi, które umożliwiają napisanie znakomitego scenariusza.

Najważniejszym elementem, który napędza całą opowieść jest wyrazisty cel bohatera. Postać bez celu snuje się i prześlizguje przez opowieść, nie identyfikujemy się z nim. Cel determinuje postać i powoduje, że widz się zaczyna z nim identyfikować. Co ciekawe najlepiej jakby bohater miał 2 cele – jeden oczywisty świadomy, który widzimy, a drugi niejako ukryty, niewidoczny, którego bohater często sam nie jest świadom. Tak naprawdę jest to jeden cel, tylko jeden żyjący w nieświadomości, który determinuje ten świadomy. 

Oprócz tradycyjnej, linearnej struktury istnieją bardziej szczegółowe modele tworzenia opowieści, nawiązujące do mitów, czyli uniwersalnych archetypów postaci i opowieści, istniejących tysiące lat. Schemat „Podróży Bohatera” możecie prześledzić za pomocą kart – fiszek fabularnych, które przygotowałem – możecie też je sobie wydrukować i powiesić na tablicy korkowej konstruując oparte wokół tego schematu opowieśći, doklejając konkretne wymyślone przez siebie sceny poniżej tych fiszek opisujących konkretne etapy podróży.